Van Kennemerland tot Kennemerhof
CORNELIS BROEK was zestien jaar jong toen hij met zijn ouders uit-Egmond aan Zee naar IJmuiden kwam. In het duinterrein bij de Maliebaan begon zijn vader een visdrogerij. Die al gauw een grootte omvang aannam, deze ging zich uitstrekken van de plaats waar IJmuiden zijn eerste kerkhof zou krijgen tot de ruimte waar veel later de Visserijschool zou worden gebouwd. Cornelis werkte hard mee in de zaak waar van vroeg tot laat een en al bedrijvigheid was, niet alleen in de schuren voor het snijden en drogen van de vis maar ook bij de handel in verse vis. Zijn ouders waren sinds vele jaren bevriend met het echtpaar Zwemmer uit Zandvoort. Dat leidde ertoe dat hij regelmatig Maartje Zwemmer ontmoette met wie het `uiteindelijk zeer eens werd. toen ze trouwden konden ze een van de weinige huizen aan de Maliebaan betrekken. Op 2 april 1901 werden ze verblijd met een dochter, zij kreeg de naam Neeltje. Grootvader Broek had meteen bij zijn komst in IJmuiden een fruittuin aangelegd: appelen; peren. pruimen, en aalbessen. Neeltje vond daar vlakbij huis, volop speelruimte. De _woonkern van IJmuiden was ver weg. Een brug over de spoorrails om de dorpskom te bereiken kende men nog niet. Toen de tijd voor de grote school was aangebroken moest Neeltje dagelijks de” lange wandeling maken naar de Comitéschool, het gebouw aan de Keizer Wilhelmstraat en president Steynstraat. Later kwamen er nog heel Wat voetstappen bij omdat Neeltje de school aan het Willemsplein ging bezoeken, waar ook les in vreemde talen werd gegeven. Een adres waar ze al in haar schooltijd graag kwam: bij tante Leentje Visman, die het café Czaar
Peter had, op de hoek van de Keizer Wilhelmstraat en de Bloemstraat. Eenmaal zo’n jaar of achttien geworden vond ze het echt wel leuk wanneer ze nu en dan achter de tapkast mocht staan. WIM KOSTER, die bij zijn oom in de vishandel was, kwam nogal eens naar Czaar Peter om een kaartje te leggen of een partijtje te biljarten. Wie de naam Wim Koster noemde dacht meteen aan Stormvogels, waarvoor hij vaak in het doel had gestaan en nu regelmatig als linksback speelde. In Czaar Peter werd het iedere bezoeker al gauw duidelijk dat Wim en Neeltje uitstekend bij elkaar pasten. Reden voor bierbottelaar Piet Bakker om op te merken: „Jullie zijn een goed stel voor een café; als ik een keer een locatie heb horen jullie het meteen van me”‘. Het was in die tijd onmogelijk een tapvergunning op je naam te krijgen. De overheid reikte geen nieuwe meer uit. Wilde je een cafe beginnen dan was je aangewezen op iemand die de tapkast vaarwel zei en zijn vergunning voor goed geld wilde verpachten. Piet Bakker kwam met een prima tip: ,,Zeg, Tabeling stopt met z’n café, je weet wel, dat in de Kanaalstraat, vlak bij de Oranjestraat”. Ze gingen meteen met Tabeling praten – en met succes. Op 2 september 1924 stapten ze in het huwelijksbootje en meteen in het café. De omzet was er tot dusver betrekkelijk, gering maar al gauw werd het in de zaak drukker dan het daar ooit geweest was, zodat Wim Koster zijn baan in de vishal opgaf. Wel bleef hij, hoe lastig het vaak ook was, tijd voor het voetballen reserveren, voor Stormvogels en voor vertegenwoordigende elftallen. In 1926 werd hij zelfs aanvoerder van een Nederlandse combinatie tegen een Belgisch team. Als reserve werd hij in hetzelfde jaar aan het Nederlandse elftal toegevoegd. Toen kwam het moment dat Wim Koster op weg naar Stormvogels langs het ” Kennemerpleín zag dat Willem Rolvínk een café’ aan verbouwen was. Het leek een ideaal punt. Neeltje moest maar gauw eens kijken, zei hij thuiskomend Ze ging er dadelijk op af en keerde vol enthousiasme terug. Want niet alleen het café was te koop maar ook een belendend huis. Dat betekende dat ze een lievelingswens in vervulling konden laten gaan. De vestiging van een Hotel-Café-restaurant. Op 2 april (Neeltje verjaardag) 1931 dus 83 jaar geleden was het zover, dat dit hotel haar deuren opende. Het café in de Kanaalstraat droeg de naam “kennemerland. Dezelfde naam voor het nieuwe pand? „Nee”, had Schuitenmaker van IJmuidens Bloei geadviseerd, die komt al zo vaak voor. Ik denk dat ik een betere weet. Kennemerhof! Onder deze naam is de zaak “veel” voor `IJmuiden gaan betekenen, ook voor het verenigingsleven, voor Stormvogels de Damclub-IJmuiden en de Velser Zwemvereniging, maar tevens voor bridgers, klaverjassers en biljartliefhebbers. Tot 1953 is het echtpaar Koster zijn goede zorgen aan het Kennemerhof blijven geven. Daarna is hij gaan wonen aan de havenkade, vlakbij de plaats waar Neeltje als kind in de fruittuin van haar grootvader speelde. We hebben een pracht tijd gehad in IJmuiden vertelde Wim Koster.
