Het “Rondje” van oud IJmuiden
Op de Spoorhoogte stond vroeger de Gezonde Apotheek van Dhr Van Slooten, de welbekende IJmuidenaar uit de Breesaapstraat wiens trotse haringkar ook aan de zuidzijde op en groot klantenkring kon rekenen. Jaren later heeft Dhr. van Es, en Dhr. Reeker deze zaak overgenomen.
We schrijven hier dan ook over de vooroorlogse jaren in het roerige Oud IJmuiden.
Wie als vreemdeling op zaterdag avond met de trein naar ons IJmuiden kwam, verbaasde zich over de schaarse verlichting en vooral over de stilte op de lange brede weg die naar boven het centrum
bereikte. Je merkte pas dat er leven was als je de Gezonde Apotheek van Van Slooten zag staan, links op de stoep, bij de dijk van de Bik en Arnoldkade. Even verderop bevond zich op een knooppunt van straatjes zoals de Wilhelminąkade, de Bloemstraat, de Bík en Arnoldkade, Neptunusstraat en de Oranjestraat. Liep je de Oranjestraat in en dat deed overigens elke vreemdeling dan kon je plotseling over de hoofden lopen van drukte. Want op zaterdagavond hield jong IJmuiden hier zijn Rondje. Helaas is er toen nooit een schrijver op gedachten gekomen om hier een roman van te schrijven, hoewel de romantiek en vechtpartijtjes hier voor het oprapen lag. Misschien was het allemaal te veel en niet zo netjes om het in het keurslijf van een sappig boek te persen. Alle opgeschoten jeugd van IJmuiden liep op zaterdag avond in het Rondje, ook al was thuis nadrukkelijk medegedeeld dat alles mocht behalve het lopen van het rondje. Dat was nu eenmaal zo in die tijd en het bleef voortduren tot halverwege de jaren zestig. Het Rondje begon, althans in latere jaren, in het deel van de Oranjestraat tussen hotel Augusta en het café van Stam. De jeugd Liep vandaar in brede rijen die echter alleen de rechterkant van de straat in beslag namen. De linkerkant werd gebruikt door degenen die van de andere zijde kwamen. Daar ging het immers om zo zag men tussen 19.00 uur en 22.30uur alle opgepoetste meisjes en alle jongens vele malen voorbijtrekken tot een welgemeende knipoog eindelijk beantwoord was en voor een nieuwe romance zorgden. In die zelfden jaren dertig ging het op een te klein gebied samengeperste Oud IJmuiden, zijn betekenis als winkel en uitgaanscentrum geleidelijk verliezen door de opkomst van wat over de brug werd genoemd het Nieuwe IJmuiden. Met als hart de snel ontwikkelende moderne winkelstraat de Kennemerlaan. Een deel van de pantoffelparade verplaatste zich naar dit centrum, het leende zich er echter veel minder toe door het drukke verkeer op de voor die tijd zeer brede weg dat de jeugd dwong op de trottoirs te blijven. Het Rondje bleef daardoor vooralsnog de voorkeur van de meeste jongeren houden. Totdat het wegdek van de Oranjestraat werd opengebroken, onderdeel van een grootscheepse vernieuwing van IJmuidens rioleringsstelsel. Welk object toen al als werkverschaffing werd uitgevoerd. Hierdoor kreeg “het Rondje” geen grond meer onder de voeten. Het duurde nogal lang voor de stenen weer netjes in de Oranjestraat lagen, Veel te lang blijkbaar? voor de roemruchte pantoffelparade, het tientallen jaren oude Rondje kwam niet meer terug.
het was een roemloos aan haar einde gestorven.
De Heer C. J. de Goede, opgegroeid in het oude IJmuiden, vertelde jaren geleden zijn verhaal.
De sfeer in IJmuiden was zoals vanzelf en spreekt een heel andere dan tegenwoordig. Er waren veel meer mensen op straat en bovendien „moesten ze nooit ergens naar toe”. Ze waren gewoon, op straat want daar sprak je elkaar, wisselde je nieuwtjes uit, zocht je kennis of verkering, vast of los. Wat het Rondje betreft, van oorsprong was het wel rond bij mijn weten, later het enige rondje dat haaks was: van Augusta (de Spoorhoogte) de Oranjestraat in, bij Hotel Nommer Eén de hoek .om en dan tot de Amstelstraat bij D. J; Bais, de banketbakker of R. Nieborg, in galanteriën, Het stillere deel ging nog langs boekhandel Snooij tot d’ Uitkijk van Hoogerduijn en de winkel van Johan de Waard. Het Rondje, ook wel, meidenmarkt genoemd, had meer dan één uitgang voor pas gekoppelde stelletjes om een stillere intieme omgeving op te zoeken, zoals de, Klaagmuur van de PEN-centrale. Op de zaterdagen, maar ook op de zondag en op de woensdag was het in het Rondje even druk als in de Amsterdamse Kalverstraat. Hoeveel huwelijken zullen hun voltrekking niet aan het Rondje te danken hebben. Wat de mogelijkheid voor de jeugd betreft om met andere kennis te maken. Clubs waren er nauwelijks. Sportverenigingen waren met uitzondering van korfbalclubs niet gemengd. Dansclubs waren er slechts voor een geselecteerd publiek. Je kans lag dus bij voorkeur in het Rondje. Daarmee is waarschijnlijk de oorzaak van het definitief verdwijnen van het Rondje aangegeven toen het verenigingsleven in volle bloei raakte had het Rondje geen functie meer.
Het IJmuidenaartje, (bron: gat van stad)
prachtig verhaal